|
|
|
|
|
|
|
|
RUINY ZAMKU BISKUPÓW KRAKOWSKICH
|
|
|
|
|
|
|
Historia zamku sięga najprawdopodobniej XII wieku, kiedy to stary gród siewierski zlokalizowany wokół kościoła pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela został przeniesiony w okolice obecnego Rynku, a w jego pobliżu powstała pierwsza drewniano-ziemna budowla obronna. Książęta bytomscy na początku XIV w. rozpoczęli w miejscu warowni budowę murowanego zamku w stylu gotyckim. W owym czasie zamek składał się z wieży ostatniej obrony ? tzw. stołpu, zwieńczonego murami obronnymi i z budynku mieszkalnego.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
KOŚCIÓŁ PARAFIALNY ŚW. MARCINA I DOROTY W WOJKOWICACH KOŚCIELNYCH
|
|
|
|
|
|
|
Został wzniesiony w XIII wieku, a następnie przebudowany. Kościół jest murowany, tynkowany, posiada romańską metrykę, bowiem pochodzi w pierwotnej postaci z lat 1200-1229, kiedy to został zbudowany przez ówczesnego właściciela wsi, pochodzącego z rodu Nowina. Parafię erygował biskup krakowski Iwo Odrowąż. Z okresu tego pozostało prezbiterium. W XV wieku świątynia została przebudowana i powiększona. Kolejne prace miały miejsce w XVII wieku, kiedy to dobudowano dwie kaplice. Jedna z nich – Baltazara Rzuchowskiego - powstała przed 1625 r. W celu powiększenia kościoła w XVIII wieku dobudowano jeszcze jedną ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
KOŚCIÓŁ POD WEZWANIEM ŚW. BARBARY I WALENTEGO W SIEWIERZU
|
|
|
|
|
|
|
Powstał w 1618 r. na południe od Rynku, na miejscu drewnianej świątyni z XVI wieku. Został wybudowany staraniem i z funduszy mieszczan siewierskich i pełnił funkcję kościoła szpitalnego. W XVIIXVIII wieku w kościele odbywały się również sejmiki szlachty Księstwa Siewierskiego. Samodzielna parafia szpitalna istniała do 1840 r., opiekując się położonym obok szpitalem. Przy kościele działało Bractwo Męki Pańskiej oraz Stowarzyszenie Konfraterni Literackiej. Kościół jest murowany i otynkowany, zbudowany na rzucie prostokąta, zamkniętego od południa półkolistą absydą. Od wschodu znajduje się prostokątna zakrystia. Na zewnątrz widać podziały lizenami, przy absydzie przypora. Ściany zostały zwieńczone profilowanym gzymsem, a okna zamknięto łukiem półkolistym...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
KAPLICA ZALASSOWSKICH W ŻELISŁAWICACH
|
|
|
|
|
|
|
Kaplica znajduje się przy wjeździe do centrum Żelisławic od strony Czekanki. Została zbudowana z końcem XVIII wieku jako kaplica grobowa, orientowana. W rzucie poziomym prostokątna, z płytką absydą, murowana, otynkowana. Wnętrze przykryte jest sklepieniem kolebkowym z lunetami, a podziały wewnętrzne lizenami. Fasada zachodnia została zwieńczona trójkątnym przyczółkiem. Okna są okrągłe, w wejściu znajdują się drzwi klepkowe z okuciami. Przed wejściem było zejście do krypty pod kaplicę, obecnie zamurowane. Dach jest dwuspadowy, kryty blachą, z sześcioboczną wieżyczką na sygnaturkę. W ołtarzu znajduje się rzeźba Św. Jana Nepomucena barokowo-ludowa, pochodząca z miejscowej kapliczki. Na fasadzie kaplicy umieszczono epitafium marmurowe...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
KOŚCIÓŁ POD WEZWANIEM ŚWIĘTEGO MACIEJA APOSTOŁA W SIEWIERZU
|
|
|
|
|
|
|
Znajduje się na wschód od rynku, przy ulicy Kościuszki. Powstał w 2 połowie XIII wieku, wraz z lokacją miasta Siewierza. Prezbiterium było wówczas murowane, a nawa drewniana. Przed 1598 r. drewnianą nawę przebudowano na murowaną. Następnie w latach 1647-1657 staraniem biskupa Piotra Gembickiego, kościół częściowo przebudowano. Obecny kształt świątynia uzyskała w latach 1782-1784, po rozbudowie prowadzonej przez biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka. Przedłużono wówczas kościół w kierunku zachodnim o 5 metrów. Wzniesiono nową, jednowieżową fasadę, zbudowano kruchtę, skarbiec i jedną kaplicę od strony południowej. W wyniku przebudowy kościół otrzymał wygląd barokowo-klasycystyczny.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
KOŚCIÓŁ POD WEZWANIEM ŚWIĘTEGO JANA CHRZCICIELA W SIEWIERZU
|
|
|
|
|
|
|
Jest to jeden z najstarszych zabytków w województwie śląskim i w Polsce. Czołowy przykład architektury romańskiej. Znajduje się przy drodze krajowej DK 1, przy ulicy Cmentarnej. Wzniesiony został prawdopodobnie ok. 1140 r. przez znanego fundatora kościołów Piotra Własta Dunina. Do XV wieku był kościołem parafialnym. Po runięciu sklepienia w 1639 r. wzmocniono ściany masywnymi przyporami i podwyższono szczyt. W 1696 r. wzniesiono barokową wieżyczkę na sygnaturkę, wykonano też drewniany sufit i dobudowano kruchtę. W latach 50-tych ubiegłego stulecia przeprowadzono prace konserwatorskie, odtwarzając sklepienie kolebkowe oraz usuwając elementy XVIII-wieczne, co pozwoliło przywrócić świątyni pierwotny wygląd. W 1993 r. przeprowadzono remont...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
